Her insan kendisi için ve kendine göre duygular besler içinde. Bu duygular zamanla alışkanlık haline gelir, Büyür büyür ve vücüdumuzun bir parçası gibi hayatımızdan koparıp atmamız pek mümkün olmaz. Benim için bu alışkanlık kitap okumaktan ziyade yazı yazma alışkanlığı ancak yazı yazmak için kitap okumak gerektiğini çok iyi anlamış vaziyetteyim
Ayrıca kitaplar benim için farklı bir dünya keşfetmek gibi ilgi çekici.
Her kitap bir son ve her kitap bir başlangıç. Ayrıca her kitabın bir sonu ve her kitabın bir başlangıcı var.
Tıpkı hayat gibi.
Bu durumda kim olduğumun pek de önemi yok. Çünkü elimde bulunan kitap gibi elbet bir gün benim de son sayfam okunacak ve kapağım kapanacak. Şu zamana kadar dünyaya gelmiş ve toprak olmuş milyarlarca insandan hiç bir farkım kalmayacak.
Zaten kimsin sorusu benim için her ana, her duyguya göre değişebilen bir cevaba sahipken bu soruyu cevaplamam biraz absürt olacaktır. Bir bakmışsın " dünyanın en şanslı insanı" ve bir bakmışsın " dünyaya 1-0 geriden başlamış bir insan" olarak bu soruya cevap vermişim. Bu yüzden pek de kurcalamamak lazım.
Bir de bunun farklı bakış açıları vardır. Anneme göre, arkadaşıma göre, öğretmenlerime göre ve kedime göre farklı insanlarım. Bazısının yavrusu, bazısının sırdaşı, bazısının bilgi aşıladığı ve bazısının annesiyim. Kimine göre çalışkan kimine göre tembelim. Hava durumuna göre bile değişirim
Ve ayrıca hangi filmden olduğunu bilmedğim şu replik beni büyüledi;
"Kim olmak istersen o olabilirsin"
Evet kesinlikle bu.
Bazen "kimse" bazense bir "kim"im...
Peki yolun neresi burası? Başlangıç mı yoksa bitiş mi? Yoksa süregelen bir ilerleyiş?
Çok başlardayım ben çok. Öğrenmem gereken bilgi, yapmam gereken şey ve okumam gereken kitap sayısı küçümsenmeyecek kadar çok. Ayrıca bürünmem gereken daha çook insan var.
Yolun burası benim tam da istediğim yer.
Yolun burası benim en uzun kalacağım yer.
ve yolun burası benim bittiğim yer.
sevgilerle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder